VAN EVORA NAAR ALCACER DO SAL.
Blijf op de hoogte en volg Frank
27 Mei 2017 | Portugal, Alcácer do Sal
Evora is een ommuurde stad met een eeuwenlange geschiedenis van al voor de Romeinse tijd.
We sliepen in een STAY Okay hotel vlak bij het Praca Geralda.
Vlak bij de kathedraal. Mooi plein met mediterrane terrasjes.
Een goed adresje waar we hebben gegeten.
Geweldige sfeer. een stad die we aan ieder die een rondreis door de Alentejo maakt, zeker aanbevelen.
Ontmoeting met een herder..
Om druk verkeer te vermijden zoeken we snel na de muren van Evora een binnenweggetje op. Onverhard wordt het.
In dit authentieke Alentejo landschap ontmoeten we een herder met zijn schapen.
Hij zwaait ons gedag en wij stappen af.
Een gerafelde hoed beschermt zijn verweerde kop tegen de zon die hier onbarmhartig kan zijn.
Hij draagt handschoenen met gaten en ook zijn lange jas is tot op de draad versleten.
Maar hij heeft warme ogen en toont zich blij dat we even tijd voor hem nemen.
We duiken wat fruit op uit onze tassen en eten samen onze vruchten.
Communiceren met taal, lukt niet maar non verbaal hebben we even een klik met hem.
We maken foto's van hem en zijn kudde. Hij vindt het prima.
We drukken hem de hand en wensen hem het allerbeste.
We kijken hem na als hij met zijn kudden en hond de wijide vlakte weer op zoekt.
We zijn zeer onder de indruk.....
Wat heeft een mens weinig nodig om gelukkig te zijn....!!!
Wat is er met ons in de loop van de jaren gebeurd, dat we menen elke dag druk te moeten zijn met al wat onze moderne maatschappij aan behoeften creëert.??
Het is een mooie dag. Volop zon, maar deze keer niet te heet.
We fietsen uren door dit pure Alentejo landschap.
Het voelt aan of we alleen op aarde zijn.
Bossen en golvende graslanden doorkruisen we.
In de verte een groot [ stuw]meer.
Sao Christovao staat omschreven als een armoedig dorp.
Kan ook niet anders, want hier is niks te halen.
In een mini winkeltje kopen we wat brood, worst en kaas.
Dorpelingen kijken ons aan. Zo vaak zien ze hier geen vreemdelingen en zeker niet op de fiets. Heel puur allemaal.
De Alentejo is een tafelberglandschap. Een hoogvlakte.
Als we Alcacer do Sal naderen moeten we eerst nog even stevig klimmen om over de rand van het soepbord van het tafelberglandschap te geraken.
En dan een lange en mooie afdaling naar het dal van de SADO.
Alcacer heeft ook een lange en rijke geschiedenis die ver terug gaat.
De zoutwinning is hier al eeuwenlang.
De SADO is een zeearm die bijna 100 km het land in gaat en tot hier is de getijdenstoom merkbaar.
Vloed brengt hier al eeuwen zout water en de zoutboeren zetten dan de schuiven van hun zoutvelden open.
De Arabieren gaven het stadje zijn naam.
In de Middeleeuwen kwamen de Hollanders hier om zout te halen om in ons land de haringen te pekelen.
Een prima hotelletje ook hier.
Een goed bord eten in een bar en nog even een glaasje op het terras in de haven.
Voldaan sluiten we deze dag af.
We sliepen in een STAY Okay hotel vlak bij het Praca Geralda.
Vlak bij de kathedraal. Mooi plein met mediterrane terrasjes.
Een goed adresje waar we hebben gegeten.
Geweldige sfeer. een stad die we aan ieder die een rondreis door de Alentejo maakt, zeker aanbevelen.
Ontmoeting met een herder..
Om druk verkeer te vermijden zoeken we snel na de muren van Evora een binnenweggetje op. Onverhard wordt het.
In dit authentieke Alentejo landschap ontmoeten we een herder met zijn schapen.
Hij zwaait ons gedag en wij stappen af.
Een gerafelde hoed beschermt zijn verweerde kop tegen de zon die hier onbarmhartig kan zijn.
Hij draagt handschoenen met gaten en ook zijn lange jas is tot op de draad versleten.
Maar hij heeft warme ogen en toont zich blij dat we even tijd voor hem nemen.
We duiken wat fruit op uit onze tassen en eten samen onze vruchten.
Communiceren met taal, lukt niet maar non verbaal hebben we even een klik met hem.
We maken foto's van hem en zijn kudde. Hij vindt het prima.
We drukken hem de hand en wensen hem het allerbeste.
We kijken hem na als hij met zijn kudden en hond de wijide vlakte weer op zoekt.
We zijn zeer onder de indruk.....
Wat heeft een mens weinig nodig om gelukkig te zijn....!!!
Wat is er met ons in de loop van de jaren gebeurd, dat we menen elke dag druk te moeten zijn met al wat onze moderne maatschappij aan behoeften creëert.??
Het is een mooie dag. Volop zon, maar deze keer niet te heet.
We fietsen uren door dit pure Alentejo landschap.
Het voelt aan of we alleen op aarde zijn.
Bossen en golvende graslanden doorkruisen we.
In de verte een groot [ stuw]meer.
Sao Christovao staat omschreven als een armoedig dorp.
Kan ook niet anders, want hier is niks te halen.
In een mini winkeltje kopen we wat brood, worst en kaas.
Dorpelingen kijken ons aan. Zo vaak zien ze hier geen vreemdelingen en zeker niet op de fiets. Heel puur allemaal.
De Alentejo is een tafelberglandschap. Een hoogvlakte.
Als we Alcacer do Sal naderen moeten we eerst nog even stevig klimmen om over de rand van het soepbord van het tafelberglandschap te geraken.
En dan een lange en mooie afdaling naar het dal van de SADO.
Alcacer heeft ook een lange en rijke geschiedenis die ver terug gaat.
De zoutwinning is hier al eeuwenlang.
De SADO is een zeearm die bijna 100 km het land in gaat en tot hier is de getijdenstoom merkbaar.
Vloed brengt hier al eeuwen zout water en de zoutboeren zetten dan de schuiven van hun zoutvelden open.
De Arabieren gaven het stadje zijn naam.
In de Middeleeuwen kwamen de Hollanders hier om zout te halen om in ons land de haringen te pekelen.
Een prima hotelletje ook hier.
Een goed bord eten in een bar en nog even een glaasje op het terras in de haven.
Voldaan sluiten we deze dag af.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
